مختصری از زندگی نامه امام سجاد(ع)

خلاصه زندگینامه امام چهارم حضرت علىّ بن الحسین (ع )

ویژگیهاى زندگى امام چهارم (ع )

بعد از امام حسین (علیه السلام ) مقام امامت به فرزندش امام على بن الحسین (علیهماالسلام )

رسید، او را ((ابومحمّد)) و ((زین العابدین )) مى خواندند و گاهى ((ابوالحسن )) یاد مى کردند.

مـادرش ((شـاه زنـان )) دخـتـر کـسـرى (آخـریـن پـادشـاه سلسله ساسانى ) بود که به او

((شـهـربـانـویـه )) مـى گـفـتـند. امیرمؤ منان على (علیه السلام ) حریث بن جابر حنفى را کـارگزار

جانب مشرق قلمرو حکومت (اسلامى ) قرارداد بعدا حریث دو دختر یزدگرد (سوّم ) را بـراى عـلى

(عـلیـه السـلام ) فـرستاد و آن حضرت ، شهر بانویه را به حسین (علیه السـلام ) بـخـشـیـد و از او

امام زین العابدین (علیه السلام ) به دنیا آمد و دیگرى را به مـحـمـد بـن ابوبکر بخشید، که از او

قاسم بن محمد، متولّد شد و قاسم و امام سجّاد (علیه السلام ) با هم پسر خاله هستند.

و امـام سـجـّاد بـه سـال 38 هـجـرى (پـنـجـم شـعـبـان ) در مـدیـنـه مـتـولّد شـد، دو سـال از آخـر

عـمـر جـدّش امـیـرمـؤ مـنـان عـلى (عـلیـه السـلام ) را درک کـرد و دوازده سـال از عـمـر عـمـویـش

امـام حـسـن (عـلیـه السـلام ) را درک نـمـود و 23 سـال بـا پـدرش امـام حـسـیـن (عـلیـه السـلام )

بـود و بـعـد از پـدر، 34 سـال عـمـر کـرد و سـرانـجـام (بـنـابـرمـشـهـور، در روز 25 مـحـرم ) سـال 95

هـجـرى در سـن حـدود 56 سـالگـى در مـدیـنـه از دنـیـا رفـت و دوران امامت او 34 سال بود و

قبرش در قبرستان بقیع (واقع در مدینه ) در کنار قبر عمویش امام حسن (علیه السلام ) است .

دلایل امامت امام سجّاد (ع )

دلایل صدق امامت امام علىّ بن الحسین (علیه السلام ) بسیار است مانند:

1 ـ او بـعـد از پـدرش امـام حـسـیـن (عـلیـه السـلام ) در جـهـت عـلم و عـمـل از هـمـه مـردم

بـرتـرى داشـت و بـه دلیـل عـقـل ، مقام امامت سزاوار آن کسى است که در فضایل ، برترى دارد.

او نـزدیـکـتـر بـه امـام گـذشـتـه و سـزاوارتـر بـه مـقـام او نسبت به دیگران بود، هم در فـضـایـل

انـسـانـى و هـم از جـهـت نـژاد و نـسـب و آن کـس کـه نـزدیـکـتـر بـه امـام قـبـل بـاشـد، او

سـزاوارتـر بـه عـهـده دارى مـقـام امـامـت اسـت بـه دلیـل آیـه ذوى الارحـام . و ماجراى حضرت

زکریّا( علیه السلام ) که در قرآن آمده است .

3 ـ امـامـت از نـظر عقل در هر زمانى لازم است و ادّعاى مدّعیان (دروغین ) امامت در زمان امام

سجّاد (عـلیـه السلام ) و در زمانهاى دیگر، بى اساس بود بنابراین ، مقام امامت تنها براى امام

سـجـّاد (عـلیـه السـلام ) ثـابـت مـى گـردد؛ زیـرا خـالى بـودن زمـانـى از امـام ، محال مى باشد.

4 ـ از نـظـر عـقـل و روایـات ثـابـت شـده کـه مـقـام امـامـت مـخـصوص عترت و خاندان پیامبر )

(صـلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) اسـت و ادّعـاى کـسـى کـه قـایـل بـه امـامـت ((مـحـمـد

حـَنـفـیـّه )) (فـرزنـد عـلى ( عـلیـه السـلام ) ) اسـت ، بـاطـل و بـى اسـاس اسـت ؛ زیـرا دربـاره

امـامت او نصّى (روایت صریح از پیامبر و امامان قـبـل ) نـرسـیده ، بنابراین ، مقام امامت ، تنها براى

على بن الحسین (علیهماالسلام ) ثابت مـى گـردد؛ زیـرا در مـیان دودمان پیامبر (صلّى اللّه علیه و

آله و سلّم ) براى هیچ کس جز ((مـحـمـّد حـنـفـیّه )) ادعاى امامت نشده است و محمّد حَنفیّه نیز

همانگونه که بیان شد از این مقام خارج است .

5 ـ یـکـى از دلایـل امـامـت امـام سـجـاد (عـلیـه السـلام ) تـصـریـح رسول خدا (صلّى اللّه علیه و

آله و سلّم ) بر امامت اوست ، چنانکه ((روایت لوح )) بیانگر این مطلب است ، این روایت را جابر بن

عبداللّه انصارى از پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) نقل نموده است .

و هـمـچـنـین امام باقر (علیه السلام ) آن را از پدرش و او از جدّش و او از حضرت فاطمه (

عـلیـهـاالسـلام ) دخـتـر رسـول خـدا (صـلّى اللّه عـلیـه و آله و سـلّم ) نـقـل نـمـوده اند. و نیز

جدّش امیرمؤ منان على ( علیه السلام ) در زمان حیات امام حسین (علیه السلام ) به امامت امام

سجّاد (علیه السلام ) تصریح نموده است .

و همچنین امام حسین (علیه السلام ) به امامت آن حضرت ، وصیّت نموده است و آن را به عنوان

امانت به اُمّ سلمه (یکى از همسران نیک رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) ) داده که

بـعـدا امـام سجّاد (علیه السلام ) آن را از او گرفته است . و اینکه تنها امـام سـجـّاد (عـلیـه

السـلام ) آن امـانـتـهـا و وصـیـّت را از اُمّ سـَلَمـه درخـواسـت نـموده است دلیـل امامت درخواست

کننده در میان مردم است و این خود بابى است که جستجوگر در روایات بـه آن دسـت مـى یـابـد و

مـا در ایـن کـتـاب در مـقـام شـرح و بـسـط نـیـسـتـیـم تـا به طور کامل به ذکر آن روایات بپردازیم و

به همین مقدار اکتفا مى کنیم .